Coś poszło nie tak.. - Okiem Sherlocka # 42: Magia ukryta w kamieniu

Dawno nie brałam udziału w akcji BookTour. Uwielbiam je za to, że można poznać inne twórczości, których się nie zna. Czasami lubię się oderwać i przeczytać coś innego niż dotychczas. Stąd też zgłosiłam się do akcji BookTour z poniższą książką. 

Tytuł: Magia ukryta w kamieniu

Autor: Katarzyna Grabowska
Wydawnictwo: Videograf SA

Data wydania: 13 marca 2018

Ilość stron: 432

Główną bohaterką jest młoda dziewczyna, bardzo poukładana - Julia. Musi ona mieć wszystko zaplanowane, każdy szczegół. Nie wyobraża sobie życia bez organizacji. Właśnie planowała wyjazd z koleżankami na wybrzeże Costa Brava. Niestety coś pokrzyżowało jej plany. 

Był to telefon od chorej babci Tosi(uwielbiam to imię!❤). Musiała zrezygnować ze swoich planów, by się babcią zaopiekować. Babcia Tosia mieszkała w urokliwym miejscu - Kamienisko. Mimo zmian dziewczyna świetnie sobie radzi z opieką i obowiązkami domowymi. Pewnego razu poznała tam Mateusza(jej pierwszą miłość), który opowiedział jej o pewnym Kamieniu, którego miejscowi się boją. Podobno krąży legenda, że jak się go dotknie przenosi w czas przeszły. Tam gdzie sa rycerze, książęta i zamki - średniowiecze. 

Ogólnie autorka miała bardzo dobry pomysł, lecz w trakcie gdzieś jej to umknęło spod kontroli. Zachowanie Julii na początku było bardzo podobne do mojego. Później, w dalszej części zaczęła mnie irytować. Zachowywała się dziecinnie, nieodpowiedzialnie i histerycznie. Myślałam, że taka poukładana i wykształcona dziewczyna wie jak się zachować w obcym miejscu. Nie rozumie prostych rzeczy, tego że w każdym kraju są inne tradycje i obyczaje, inna kultura. Dodatkowo co mnie bardzo wkurzyło w jej zachowaniu to, to jak młoda dziewczyna, która NIGDY nie uczestniczyła w porodzie, ani sama też nie rodziła, mogła doradzić pomocnikowi medyka, by ten zrobił cesarskie cięcie. W tamtych czasach nie było wiadomo co to jest...  

Miała być magiczna powieść, a nie jest. To, że kamień przenosi do ,,średniowiecza" nie robi z tego magii. Rozumiem gdyby przenosił do innego wymiaru, gdzie są bliżej nieokreślone postaci, trolle czy inne stwory. Ponadto nie lubię książek/historii, które są napisane w gwarze, nigdy ich nie rozumiałam. Było to dla mnie ciężkie. Jednak tu to pasuje, gdyż w tamtych czasach tak mówiono. Książka jednak jest kierowana ku młodszemu czytelnikowi, tym bardziej powinna być napisana zrozumiale, prościej - bez gwary. Co prawda może są to drobiazgi, ale one najbardziej mi przeszkadzały. 

Mimo to spędziłam przyjemnie czas, za co bardzo dziękuję Wiktorii oraz autorce Katarzynie Grabowskiej.